Vanmorgen reed boer Moens met zijn laadwagen over de hobbelige buurtweg, en dropte vier uitgelaten koeien in de wei naast ons huis. Drie bonte en één wit exemplaar galoppeerden met gekke sprongetjes door het wuivend gras en loeiden de longen uit hun lijf.
Onze labradoodle hapte gretig mee in al die vrolijke koek en zette ook een spurtje in langs de omheining. Hij blafte een warm welkom toe, maar de nieuwe buren schrokken zich een hoedje van al dat harig verbaal geweld.
Maak het niet te bont, Skippy!
Vanuit de verste hoek tuurden ze zij aan zij wat beduusd in
onze richting. Maar dan knorden hun vier magen onder het hardst. Ze bogen het
hoofd en begonnen aan hun veggie lunch.
De boer controleerde deze avond even zijn kudde.
Hij kwam en zag dat het goed was.
Eigenlijk is hij op verplicht pensioen gesteld. De
melkfabriek heeft beslist dat hij maar 'een keuterboerke' is, met zijn 63
koeien, en dat het niet meer lonend is om elke dag op zijn erf melk te komen
ophalen.
Toch kan hij geen afscheid nemen van zijn dieren. Tegen wie
moet hij anders over koetjes en kalfjes praten?
Skippy is ondertussen ook dikke maatjes geworden met de nieuwsgierigste van de vier. Elke morgen komt de witte hem op haar dooie gemakje begroeten.
Ik doop haar 'Marguerite'.
Een Franse krijgsgevangene ondervindt de goedheid van mens
en dier wanneer hij in 1943 de Duitse boerderij ontvlucht richting Frankrijk, in het gezelschap van een koe, voor melk en excuus ('ik ben onderweg naar de wei').
Ik herinner het me nog alsof het gisteren was.
De woonkeuken bij mijn grootouders van Kampenhout.
Ik was 9 jaar en zat bij mijn opa op schoot in een groene
fauteuil naast de kolenkachel. Wij beiden in de ban van een komisch duo: een
grandioze Fernandel die ellenlange gesprekken voerde tegen zijn trage
onverstoorbare Marguerite.
Mijn oma maakte varkensgebraad met boontjes klaar.
Vanavond viert nostalgie hoogtij. Skippy en ik kijken hoe Fernandel over het scherm loopt, met in de ene hand een blikken emmer en in de andere hand de koe aan de halster.
Skippy denkt dat zijn buurvrouw uit de wei ontsnapt is en vanuit de televisie verstoppertje speelt met hem. Hij plakt met zijn neus tegen het scherm!
Oh, nu komt mijn favoriet stuk! Een hele horde Duitse soldaten wil een houten brug over marcheren, maar Marguerite verspert hen koppig de weg. Fernandel doet het bijna in zijn broek van schrik, want hij wil niet gearresteerd worden!
Skippy kijkt mij aan alsof hij wil zeggen: 'Marguerite, c’est ma copine!'
Fernandel en Skippy zijn het roerend eens.
Reacties
Een reactie posten