Hombeek, 09/05/2020
Gegroet Skippy-sympathisanten!
Hebben jullie af en toe ook een baaldag? Wat lusteloos en
boos op alles en iedereen?
Wel Skippy, onze labradoodle, ondergaat vandaag een kanjer
van een baaldag. Hij ligt zielig, vol zelfmedelijden, in zijn nest.
Eigen schuld, dikke bult. Letterlijk en figuurlijk.
Een souvenir dat hij heeft overgehouden aan de legendarische
veldslag van gisterenavond.
Hier volgt een verslag van uw oorlogscorrespondent ter
plaatse.
Zoals gewoonlijk liet ik voor het slapengaan onze kotgenoot
nog even buiten. Plotseling hoorde ik hem alarm roepen: een aanhoudend schel
geblaf. Wat was daar aan de hand? Het toverzinnetje: ‘Kom Skippy, koekjes!’
miste deze keer zijn magische uitwerking.
Het baasje rukte dan maar uit op pantoffels en ging in
pyjama op zoek naar de oorzaak van zoveel opschudding. Dankzij het licht van
mijn gsm vond ik achteraan in de tuin een put zo groot als een bomkrater, met
in het midden ervan de vijand: een grote egel!
Skippy had zoals een echte verkenner de indringer in zijn
territorium opgespoord.
De egel met volle geweld te lijf gaan, bleek geen goede
strategie te zijn. Onze held kwam onmiddellijk in aanraking met het stekelig
verdedigingsmechanisme van zijn tegenstander.
Dan maar een andere tactiek uitproberen: de vijand
uitgraven om zo bij diens zwakke plek onder het pantser te raken.
Hoe erg de gevolgschade voor onze tuin ook was door deze
Blitzkrieg, ik moest er toch om lachen. Door al het gewroet in de aarde rond de
egel, zat deze nu wat beduusd op een verhoogje in de put. Net een betoverde
prins op zijn troon.
Ik wist niet wie van de twee nu precies de underdog was,
maar kreeg toch het meest medelijden met onze pinnenvriend. En ik sleurde onze patrouille dan maar aan zijn
halsband mee terug naar het hoofdkwartier.
Vanmorgen kwam Skippy schoorvoetend uit zijn nest,
knabbelde lusteloos aan zijn korrels en jankte. Gealarmeerd onderwierp ik hem
aan een grondig onderzoek.
Tussen zijn verwilderde snorharen (Corona doet ook de
hondenkapsalons de das om) ontdekte ik net onder zijn neus en boven zijn scheve
muil een roze bult met vier stekels er in. Boontje komt om zijn loontje. De
egel had hem goed te pakken.
Skippy wrong zich ondertussen in allerlei bochten en…
ontsnapte.
Bang voor een infectie, brachten we de gewonde soldaat naar
het veldhospitaal. De dierenarts van wacht verdoofde hem met een spuitje
vooraleer hij de pinnen voorzichtig verwijderde. Hij schreef een
antibioticakuur voor en raadde ons aan om de logé voor de vijandelijke linie te
droppen. Anders zou het steekspel zich herhalen…
Dit was een echte domper op de tuinvreugde van mijn
echtgenoot. Hij heeft onze lap grond omgetoverd tot een echt natuurparadijs.
Metsedum, sneeuwbal, buddleja, lavendel voor de vlinders en de bijen, een
vijver met kikkers, bomen en bosjes wildgroei voor bonte spechten,
roodborstjes, bosduiven, mussen, mezen en merels.
Ook een egelvriendelijk toevluchtsoord kon niet ontbreken.
Her en der werden houtblokken gestapeld, een toren van gedroogde bladeren
gebouwd, de composthoop vergroot.
Na een kort krijgsberaad besloten we, met spijt in het
hart, om een herhuisvestingsprogramma op poten te zetten.
We vonden een ideaal plekje in de hondenvrije tuin van onze
overbuur. Transport werd geregeld via een kartonnen doos. Hier kan mijnheertje
egel een vredige mars houden en ongestoord rondscharrelen.
En Skippy? Die heeft zich op zijn kussen in een bolletje
gedraaid als een egel zonder stekels. 😊
Tot gauw.
Een harige poot van Skippy en een dikke knuffel van zijn
baasje
Reacties
Een reactie posten