Een reisverhaal... van Constant Boeykens

In deze vreemde tijden zijn wij aangewezen op 'imaginair reizen'... of op reisherinneringen...

stiftgedicht 'imaginair reizen' van Patrick Bernauw

Ik hou van reizen en daarom, zou ik jullie nu iets willen vertellen over mijn eerste grote reis, een reis naar Amerika.

Ik was nog jong, en nerveus,… je weet wel, zoals kinderen – wanneer Sint-Niklaas komt, of later, als je voor het eerst naar school gaat, als je wacht op de uitslag van je examen, als je voor het eerst gaat werken, of trouwen… Dan ervaar je een vreemde mengeling van steeds groeiende angst en gespannen verwachting. En zo was het ook met mij, zelfs nog toen de grote dag eindelijk aangebroken was. 
Bagage had ik bijna niet meegenomen. Het is misschien moeilijk te geloven, maar mijn enige bagage bestond uit een aktentasje, met daarin een washandje, een paar onderbroeken, onderlijfjes en kousen. Er was een grote dollarcrisis in Amerika en ik was ervan overtuigd dat ik ter plaatse alles wel zou vinden.
En zo ging ik op stap: eerst de trein naar Oostende, dan de boot naar Engeland en weer een trein naar London. Daar kocht ik mijn ticket naar New York. Dat was het goedkoopst. Ik rilde van spanning. Nu kon ik nog terug… Maar ik zette door, over de luchthaven en op het vliegtuig. De grote stap was gezet.

Wat een opluchting… ik had nooit gedacht dat het daarboven zo mooi kon zijn! Een helder blauwe lucht, wolken die als witte wattenbergen onder mij voorbij dreven, de zon die schitterend weerkaatste op de vleugel, een engel van een air-hostess die kwam vragen of ik iets wenste te eten of te drinken, of ik een tijdschrift wou lezen of een film wou zien… De tijd vloog voorbij.

En dan New York… Mijn eerste doel was een uitgeverij, waar ik muziek wou kopen. Een meisje, dat hoorde dat ik uit België kwam, was zelfs zo vriendelijk haar bureau te sluiten en me een stuk van de stad te laten zien. Prachtig was dat, zoiets had ik me nooit kunnen voorstellen. Enorme magazijnen, de Radio City Musichall, een park waar je dagenlang in kon rondlopen, de maan die zich spiegelde in een langgerekt meer… En overal vriendelijke mensen, geïnteresseerd in wie ik was, waar ik vandaan kwam, wat ik kwam doen… mensen, die me vertelden waar ik moest zijn om bepaalde zaken te kopen… Kortom, een wereld waarvan ik in ons eigen landje alleen maar kon dromen.

Tien volle dagen, ogen te kort om alles te zien, om alle indrukken op te doen; tijd te kort om alles te beleven wat zich rondom mij afspeelde. Tien dagen van genot en beleving. Dan zat mijn vakantie erop. Met een volle valies nam ik een taxi naar de luchthaven, waar ik mijn ticket kocht naar Zaventem.

Na een lange vlucht, vol nagenieten van mijn reis, zag ik diep onder mij de Schelde die zich als een zilveren lint door het landschap slingerde, Sint-Rombouts, de glinsterende bollen van het Atomium,.. Dan een bocht, langs de vleugel zag ik de brede, rechte landingsbaan.  Een zachte schok, en ik stond op de grond.

Ik was weer aangekomen in mijn vertrouwde wereld, een beetje heimwee in mijn hart. Maar het was met een schat aan ervaring, een valies vol nieuwe kleren, souvenirs en boeken, en een rijkdom in mijn hart die niemand me nog ooit zou kunnen afnemen, dat ik opnieuw mijn dagelijkse leven in stapte.

Constant Boeykens