Hombeek,
11/04/2020
Hallo beste
lezers,
Voor Skippy,
onze gekke labradoodle, is het vandaag één groot tuinfeest.
Paasweekend
en mooi weer: ideaal om grote tuin- en graafwerken te ondernemen met zijn
compagnon Erwin.
Hij houdt
zijn kopje schuin en blaft: 'Haast je baasje, waar blijf je nu? Niet lummelen
aan de ontbijttafel, lees je krant straks maar. Pak je schop en de kruiwagen en
laat ons starten!'
Vanuit de
veranda zie ik ze ten strijde trekken tegen het onkruid.
Een echte
samenwerkende vennootschap: de ene trekt het verdoemde groen uit en gooit het over
zijn schouder naar achter, terwijl de andere al springend het uit de lucht
plukt en er mee weg spurt naar onbekend terrein.
Een nieuwe
plantenborder aanleggen vormt een echte uitdaging voor ons groen team. De
meningen zijn verdeeld. Als Erwin begint te schoppen op het ideale plekje voor
de vlinderstruik Verbena, begint Skippy één meter verder verwoed te graven.
Er volgt een
stevige discussie tussen de twee vennoten en de viervoeter verlaat verslagen,
met hangende oren, de algemene vergadering. Hij zet dan maar een solo project op poten achter aan de tuin: het opsporen van
halfvergane beentjes die hij ooit begraven heeft tussen de struiken.
Archeoloog
spelen wordt wel wat saai. Tijd voor een nieuwe uitdaging.
Het spel Wie is de mol? winnen!
Hij moet en
zal aanwijzingen vinden om de snoodaard te ontmaskeren en de prijzenpot binnen
te halen. Met de poep omhoog en zijn neus in een hoopje losse aarde zoekt hij
verbeten naar een spoor.
Pfft, hij
krijgt het er warm van. De aprilzon doet hem al hevig zweten onder zijn dikke
jas. Even afkoelen aan de rand van de vijver.
En drinken
maar, want vissenwater smaakt veel beter dan ordinair water uit zijn drinkbak.
De
mollenvanger zoekt de schaduw op en is mij te vlug af. Ik ben onderweg naar
mijn ligbed, met een glaasje Sauvignon en een stapel oude Tiny-boeken onder de
arm. Te laat: keizer Skippy heeft zich al knus geïnstalleerd op zijn troon.
Hoog tijd om
terug de grenzen in herinnering te brengen: baasje aan de top en hond aan het
voeteneinde. Mijn viervoeter neemt met tegenzin genoegen met zijn tweederangs
plaats. Hij observeert meewarig de vorderingen van zijn ex-compagnon. Die
border zal hij straks wel heraanleggen met zijn eigen poten!
En ik… ik
bereid me voor om mijn rol van sociaal bemiddelaar terug op te nemen tussen
mijn twee tuinmannen.
Dikke kus
van Ingrid en een zanderig pootje van Skippy
Reacties
Een reactie posten