Als
de muren konden praten
Ik hou de hele tijd mijn adem in
als ik jou voorbij loop in de straat.
En kweek bijna een dubbele onderkin
omdat je pas plots wat trager gaat.
Maar ik moet af en toe naar buiten,
‘k heb nood aan wat frisse lucht.
Hoor de vogeltjes zorgeloos fluiten,
ze doen niet mee aan deze klucht.
De krant bloklettert elke dag gevaar,
het nestelt zich vast in mijn hoofd.
Ik ben bang, wat voel ik me raar,
en er wordt geen beterschap beloofd.
Dus blijf ik binnen, ik ga in quarantaine,
en knoop een gesprek aan met de muren.
In mijn droom ligt jouw hand weer in de mijne,
ga ik langs bij mijn vrienden en de buren.
Katrien Dierick,
afgezwaaid aan de Academie voor Podiumkunsten Aalst,
publiceerde reeds een aantal boeken.
Je vindt ze hier:
Fotomontage: Patrick Bernauw
Reacties
Een reactie posten